Medax

W ścisłym znaczeniu waluta to jednostka monetarna akceptowana przez obcy kraj, podczas gdy „waluta” to waluta jego kraju.

Najczęściej jest emitowany pod kontrolą banku centralnego (ale może być również emitowany ze zbiorczego funduszu koszyka w wielu walutach, zarządzanego przez międzynarodową organizację wspieraną przez kilka niezależnych banków centralnych, gdzie środki te są gwarantowane przez depozyt rezerw).

Każdy kraj posiada na swoim terytorium oficjalną walutę odrzuconą w środkach płatniczych będących prawnym środkiem płatniczym . Jednak kilka krajów może:

używać tej samej waluty (w przypadku euro z krajami członkowskimi Europejskiej Unii Monetarnej lub Liechtensteinu w unii walutowej ze Szwajcarią — z frankiem szwajcarskim );
przyjąć walutę obcą jako prawną jednostkę monetarną: przypadek Panamy i Ekwadoru (z dolarem amerykańskim), a nawet Watykanu , San Marino , Monako i Andory , (CzarnogóryiKosowade factoa

Ze względów praktycznych waluta często ma podziały, legalne lub tradycyjne: 1/1000 ( milimy dinara tunezyjskiego ), 1/100 ( eurocenty euro ) , 1/20, 1/10, 1/8 , 1 /4 ( ćwiartka amerykańska )…
Streszczenie

Fabuła
Ta sekcja jest pusta, niewystarczająco szczegółowa lub niekompletna. Twoja pomoc jest mile widziana! Jak zrobić ?
Współczesne waluty
Przykład około 5000 banknotów Od góry do dołu: dolary amerykańskie , franki środkowoafrykańskie CFA , jeny , franki czadyjskie CFA , liry włoskie , stare franki francuskie. kantor legionowo
Główne artykuły: Kody ISO 4217 monet oraz Wykaz monet w obiegu .

Norma ISO 4217 koduje każdą walutę za pomocą trzech liter: pierwsze dwie określają kraj, a ostatnia ogólnie jego inicjał (jednak kod może ulec zmianie w przypadku redefinicji waluty bez zmiany jej nazwy).

Tak więc dolary amerykańskie i kanadyjskie są kodowane odpowiednio USD (USA=Stany Zjednoczone, D=dolar) i CAD (CA=Kanada), funt brytyjski GBP (GB=Wielka Brytania, P=funt). Euro jest wyjątkiem o kodzie EUR, ponieważ dotyczy kilku krajów Unii Europejskiej (UE = Unia Europejska), a także kilku innych krajów, które choć nie są oficjalnymi członkami unii walutowej, uczestniczą w nim za zgodą Komisji Europejskiej , lub w wyniku umów lub traktatów międzynarodowych, lub niektórych krajów europejskich, które de facto z niego korzystają (w przypadku braku autonomicznego banku centralnego).